سال آینده به هسته سخت تحریمها خواهیم رسید که آن سرپا نگه داشتن تولید است. در چند سال اخیر انباشت سرمایه در اقتصاد ایران صورت نگرفته و به عبارتی رشد سرمایهگذاری منفی بوده است و از طرفی استهلاک منابع صورت گرفته است یعنی مجموع استهلاک تجهیزات و رشد منفی سرمایه گذاری به تدریج تاثیر خود بر بنگاههای تولیدی را خواهد گذاشت
در سال آینده عملاً مسئله تولید به مراتب مهمتر از تورم خواهد بود چون با گذشت تدریجی تحریمها، واردات ما به دلیل کاهش درآمدهای ارزی نزولی است و امکان واردات کالاها محدود شده است.
اگر این بیماری به درازا بکشد، میتواند زندگی ۱۶ میلیون کارگر را با چالش جدی روبهرو کند که زندگی آنها عمدتا تحت تأثیر رکود اقتصادی و تعطیلی بنگاهها است. شاید حقوق این قشر پرداخت میشود اما چون حقوق آنها پایین است، میتوانستند از طریق اضافه کاری یا دو شیفت کاری این کمبود را جبران کنند که در حال حاضر این امکان وجود ندارد.
درباره این سایت